г. Баўтцэн, Мэмарыяльны турэмны комплекс («турма Штазі»).
Першы выязны занятак 18 кастрычніка 2019 г. для групы стажораў Рэгіянальнай музейнай акадэміі быў прысвечаны тэме музеефікацыі такога складанага аб'екта як палітычная турма. Месцам занятку стала былая турма Bautzen II (Баўтцэн цвай) у мястэчку Баўтцэн недалёка ад Дрэздэна, якая цяпер працуе як мемарыяльны комплекс. Баўтцэн да будаўніцтва ў ім у пачатку дваццатага стагоддзя катаржнай турмы Bautzen I і следчай турмы Bautzen II меў суцэль мірную нагоду для вядомасці - вырабляную там гарчыцу. У ХХ стагоддзі назва Баўтцэн стала асацыявацца з тэмай дзяржаўнага гвалту і палітычных рэпрэсій.
Да 1933 Bautzen II дзейнічала пры акруговым судзе, а з 1933 стала афіцыйным следчым філіялам турмы Bautzen I. Пасля прыходу да ўлады нацысты прыстасавалі комплекс для ўтрымання палітвязняў і асабліва важных ваеннапалонных. Менавіта тут знаходзіўся пад следствам чэшскі пісьменнік і журналіст, змагар Супраціву, камуніст Юліус Фучык, аўтар вядомай кнігі «Рэпартаж з пятлёй на шыю», пакараны пасля ў Берліне ў турме Плетцензее.
З 1945 па 1949 турма Bautzen II служыла следчым ізалятарам савецкіх акупацыйных войскаў. Акрамя таго, яе выкарыстоўвала ўпраўленне дзяржбяспекі НКУС. З 1956 па 1989 турма фактычна кантралявалася Міністэрствам дзяржаўнай бяспекі ГДР (Ministerium für Staatssicherheit, Stasi), скарочана «Штазі», хаця афіцыйна да гэтага міністэрства не адносілася.
Пасля падзення Берлінскай сцяны ў 1989 годзе ўсе палітвязні былі адпушчаныя і Bautzen II зноў стала следчым ізалятарам для Bautzen I. Аднак у гэты час быў створаны Камітэт былых вязняў, па патрабаванні якога ў 1992 годзе турма была зачыненая і пераўтвораная ў мемарыяльны комплекс.
Аб'ектам увагі стажораў з Беларусі сталі падыходы да мемарыялізацыі турэмнага комплексу, стварэнне музейных экспазіцый унутры галоўнага мемарыяльнага аб'екта - самой турмы, а таксама раскрыццё музейнымі сродкамі такіх складаных тэм як механізмы самазахавання дзяржавы і іх суадносіны з паняццямі чалавечнасці, свабод і правоў асобы.